Hoodstukken
Het grote gevaar van de afgewezen narcist
Ik probeer altijd weg te kijken bij sensatienieuws over moord en doodslag. Ik raak erdoor van streek en dat heeft totaal geen nut. Ik kan niemand meer helpen, geen geld overmaken op giro 555, dus blokkeren die handel. Maar nu ben ik zo geschokt dat het me niet meer loslaat. Deze week heeft een 25-jarige Oostenrijker uit een nette familie in het chique skidorp Kitzbühel vijf mensen vermoord. Zijn 19 jarige ex-vriendin, haar net zo nette ouders en broer, én haar nieuwe vriend! De dader is een ogenschijnlijk rustige jongen, niks mis mee. Hij kon gewoon niet verdragen dat zij het had uitgemaakt. Ik las het bericht en mijn gedachten schakelden meteen door. De 16-jarige Rotterdamse scholiere Hümeyra die bij haar school werd neergeschoten door haar ex-geliefde die haar stalkte. De Utrechtse studente Laura, haar jaloerse ex-vriend verstopte zich in haar huis en doodde haar toen ze thuiskwam. Linda van der Giesen, de verpleegkundige, in koelen bloede neergeschoten door, inderdaad, haar voormalige partner. Dit zijn mannen die de pijn van een afwijzing niet aankunnen. De krenking van hun ego is zo heftig dat het hen rood voor de ogen wordt. Want; hoe groter het ego hoe pijnlijker je er op kunt trappen. Inderdaad, narcisme. Voor zo’n man kan het einde van een relatie aanvoelen als het einde van zijn bestaan. Zijn hele schijnwereld stort in. Hij kan niet accepteren dat andere mensen hun eigen wensen en verlangens hebben, en dat hij daarin niet meer voorkomt. Het kleine afgewezen jongetje in hem komt rauw aan de oppervlakte en dat is blindmakend pijnlijk. Hij moet en zal de zaak weer onder controle krijgen en meer dan eens doet hij dat volgens het credo: als jij niet van mij bent, ben je van niemand meer. Ik ging op zoek naar wat statistieken, en ik schrok enorm; Bijna wekelijks (!) wordt in Nederland een vrouw vermoord, in ruim driekwart van de gevallen is de dader de (ex-)partner! En nog veel vaker loopt het niet dodelijk af, maar is er wel ernstige bedreiging of mishandeling. Conclusie: het kan flink eng zijn om het uit te maken, als de afgewezen partner in het bezit is van een groot ego. En heb je een echte narcist getroffen, dan kan je leven zomaar gevaar lopen. Politie en andere hulpverleners schieten nog vaak tekort, vaak zijn ze ook machteloos. Soms schatten ze de situatie helemaal verkeerd in. Hümeyra bijvoorbeeld deed steeds opnieuw aangifte, kreeg daardoor telkens andere beoordelaars. Niemand had de regie. Toen er foto’s opdoken van de stalker met een vuurwapen, is overwogen hem te arresteren, maar omdat niet duidelijk was of het wel om recente foto’s ging, hebben ze hem laten lopen, met alle gevolgen van dien. Verschrikkelijk, je zult het maar te horen krijgen als familie. Maar wat te doen? Iemand arresteren mag niet zomaar en dat is maar goed ook. Maar daardoor kun je dus ook niet veel doen tegen de dreiging dat iemand mogelijk uitfreakt en een wapen trekt. Als iemand je duizend Apps per dag stuurt krijgt hij hoogstens een contactverbod. Nog een egokrenking! Olie op de golven. De hardcore gevallen knallen ook gewoon door een straatverbod heen. Conclusie, exen met explosiegevaar kunnen niet goed onder de duim worden gehouden. Wat kunnen we dan doen om vrouwen (en in mindere mate mannen, maar ‘t komt voor!) te beschermen tegen stalk-exen? Zoals altijd ligt het antwoord weer in de psychologie. Wat als we op school al zouden leren hiermee om te gaan? In IJsland leren jongens en meiden over hoe je met de pijn van afwijzing en liefdesverdriet kan dealen, en (nog mooier) hoe je iemand humaan en tactvol kunt afwijzen. Hoe je op een gezonde manier grenzen aangeeft. Want daar zit ook een deel van de oorzaak, en dat blijft vaak onderbelicht. Als je op een respectvolle manier aangeeft dat je de relatie wilt verbreken, zonder kritiek op de ander, en daarbij vraagt op welke manier je hem het beste kunt helpen over je heen te komen, zal zelfs een flink ‘testosteronbeest’ het nog wel aankunnen. Als je het uitmaakt met de woorden; ga uit mijn leven engerd, ik moet je niet meer, dan is de kans een stuk groter dat het ego van die engerd een kernbom wordt. Het is natuurlijk nooit jouw verantwoordelijkheid om je ex te behoeden voor agressief gedrag. Maar je hebt wel de keuze of je het triggert of niet. Afwijzing door een geliefde is de ultieme afwijzing, een verdriet van het verschrikkelijkste soort. En de ander wil er vaak maar liever geen getuige van zijn, is daardoor misschien erg kort door de bocht. Als het kan, zorg dan dat je er bent voor de afgewezene. Als het niet kan, probeer dan in zijn omgeving hulptroepen te regelen. En als je echt een narcist of ego-extremist als partner hebt, dan moet je heel voorzichtig te werk gaan. Verhuis als het kan, maak jezelf onvindbaar, schakel van te voren al vrouwenhulpverlenings-organisaties in die je in het proces kunnen ondersteunen. Maak het pas uit als je alles heel goed hebt voorbereid. En probeer als het enigszins kan redenen te geven die niks met hem te maken hebben. Tegen een echte psychopathische narcist mag je oneerlijk zijn vind ik. Want hij kan de waarheid niet aan en zal het niet begrijpen. Tegen een klein kind zeg je ook nog niet dat Sinterklaas niet bestaat. Zeg dat je gewoon het gevoel hebt dat je van niemand kunt houden, dat je hem een hele fijne man vindt maar dat jij gewoon niet geschikt bent een relatie met hem te hebben, dat je te onzeker bent, weet ik veel…doe alsof het bij jou ligt. De Oostenrijker schijnt in de nacht nog twee keer met zijn ex en haar vader gepraat te hebben aan de deur. Ze waren al vijf jaar samen en zouden volgend jaar gaan trouwen. Twee maanden terug maakte ze het uit, en ze heeft nu al een ander. De jongen werd weggestuurd. Stel dat ze hem binnengelaten zouden hebben om te praten en te troosten… hoe zou het dan afgelopen zijn? Als je dat hardop zegt word je keihard afgebrand op social media. Want dan neem je het op voor een gewetenloze killer. Dan zeg je dat die mensen zelf schuld aan hun dood hebben. Die vent moet de cel in, levenslang. En dan klopt het moreel gezien allemaal weer voor ons. Maar lost dat het probleem op?? Zullen we daar nu echt eens over gaan nadenken? Voor Linda, Hümeyra, Laura en alle anderen…. In 2020 start mijn theatershow ‘EGO XXL’ over deze problematiek klik hier voor meer informatie Anke Prevoo, pianiste/zangeres/commedieneDe relatie tussen Body & Mind
Lichaam en geest zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, dus zit je niet goed in je lichaam, dan zit er vaak iets niet zo lekker in je hoofd en vice versa. De ‘key word’ is meestal stress. In welke vorm dan ook: werk gerelateerd, relatie problemen, eenzaamheid, faalangst of geldproblemen. Er wordt tegenwoordig veel van je verwacht: kinderen, vrienden, een carrière en je uiterlijk zijn vaak grote triggers. In het begin heb je nog nergens last van maar langzaamaan slaap je slechter, ga je binge eten of wordt je geïrriteerd om niks en hebt geen energie meer. Dan komen de lichamelijke vage klachten als buik- en huidklachten naar voren. Je gezondheid komt vanuit je darmen. Nagenoeg alle vormen van stress hebben direct of indirect effect op het spijsverteringssysteem; maag- en darmstelsel. Bij stress maakt je lichaam cortisol aan (stresshormoon dat zorgt voor omgaan met stress voor lange periode) wat een effect heeft op o.a. je darmen, lever, bijnieren en immuunsysteem. Je lichaam maakt ook adrenaline aan om de fight en flight modus in stand te houden, waardoor je spijsvertering minder goed werkt en er klachten kunnen ontstaan. Dit kan onder meer komen omdat je bij stress te snel eet, niet goed kauwt waardoor er minder enzymen vrijkomen die het eten in de darmen moeten verteren. Hierdoor kan er gisting en rotting ontstaan, denk aan een opgeblazen gevoel en buikkrampen, wat weer een afwijkende ontlasting tot gevolg kan hebben. Daar elke keer als je iets eet je immuunsysteem in actie komt en je lichaam in een ontstekingsstand gaat, is eten op zich best een aanval op je lichaam, hoe gek dit ook klinkt omdat je eten ook nodig hebt. Je immuunsysteem scant ook je voedsel op slechte bacteriën, gisten of schimmels, maar ook op lichaamsvreemde stoffen en op voedsel dat het systeem niet goed verdraagt. Heb je bijvoorbeeld een voedselintolerantie dan kan je immuunsysteem dit laten merken door onder andere een vermoeidheid, hoofdpijn of wat vage huid- of buikklachten. Op een bepaald moment veranderen de vage klachten in serieuze klachten. Er ontstaat chronische stress door de constante vraag van je lijf naar adrenaline, hierdoor krijg je een te kort aan vitamines en wordt dopamine en serotonine niet meer goed aangemaakt en kun je zelfs een burn out (fysieke en emotionele uitputting) krijgen. De schildklier kan vertragen en bijnieruitputting kan ontstaan, problemen met de geslachtsorganen kunnen een gevolg zijn of er ontstaan zelfs auto-immuun klachten, dus het lichaam gaat zichzelf aanvallen. Ook de schommelingen van je bloedsuiker zijn slecht, dus koffie is prima maar niet meer dan 3 kopjes per dag, hetzelfde geldt voor alcohol en suikers. Wees hier matig mee.
Zelfliefde
De definitie van zelfliefde is volgens het woordenboek van Van Dale: Liefde tot zichzelf, liefde voor den eigen persoon; sterke geneigdheid om eigen belangen, eigen voordeel en eigen welzijn na te streven. Woh!!!! Dit niet te verwarren met narcisme dat wordt uitgelegd als ziekelijke liefde voor zichzelf’. Maar was zelfliefde niet juist een goed ding? Dat we eerst van onszelf moesten houden voor we van iemand anders konden houden?
Geluk
Ja, wat is geluk eigenlijk, het lijkt een redelijk abstract begrip, is het tastbaar kun je het in een doosje doen? De meeste mensen zijn gelukkig – blijkt uit vele onderzoeken – dus dan moet het toch wel iets echts zijn. Als we kijken naar de geluks top 6 staat gezondheid bovenaan, vriendschappen volgt dichtbij en dan familie en ook spiritualiteit scoort goed, evenals hobby en zelfcompassie. Gelukkig staat bezit en status helemaal onderaan in de top 10. Geluk gaat meer over ‘zijn’ dan over ‘hebben’. Betekent gelukkig zijn dan dat je constant blij bent of hoeft dat niet? Ik denk dat het wel belangrijk is dat je tevreden bent met je leven en je omgeving. Uit ervaring weet ik dat kleine dingen of je huisgenoten, je enorm gelukkig kunnen maken, je hond die je kwispelend toetreedt ook al ben je maar even 10 minuten weggeweest of je kind dat zijn/haar eerste stapjes zet, dat is niet te koop. Dat lijkt dus wel tastbaar.